Gdy rozpoczęła się I wojna światowa, zamknięto uzdrowisko, a w nim urządzono szpital. W 1915 roku ponownie je otwarto i wydano przewodnik w języku polskim. Jedną z największych atrakcji cieszącą się ogromną sympatią, była muzyka tworzona przez orkiestrę zdrojową, która dostarczała kuracjuszom zarówno rozrywki jak i wsparcia duchowego.

Zobacz też: Historia Polanica-Zdrój. Dzieje miejscowości od XIX wieku

W okresie międzywojennym w Polanicy przebywało około 10 tys. kuracjuszy. Jedną z największych inwestycji w tym okresie był teatr zdrojowy przystosowany na 700 osób, otwarty w 1925 roku. Pod koniec lat 30-tych XX wieku rozbudowano także park, urządzenia lecznicze, tor saneczkowy, skocznię narciarską czy też utworzono kasyno. Miejscowość była w tym okresie jedną z najbardziej zmodernizowanych w Sudetach.

Okres ten był bardzo korzystny dla Polanicy, a dynamiczny rozwój przyczynił się do tego, że Polanica była wiodącą miejscowością na terenie kłodzkich kurortów. W trakcie II wojny światowej, rozwój uzdrowiska zatrzymał się, a na jego terenie utworzono szpitale wojskowe. W tym okresie zamiast kuracjuszy, można było tam spotkać tylko żołnierzy niemieckich. Podczas wojny, miejscowość nie została zniszczona, dlatego też tuż po jej zakończeniu można było szybko wznowić działalność uzdrowiska. Uzdrowisko było odwiedzane przez takich gości jak Maria Dąbrowska, Mieczysław Fogg czy też Janusz Gniatkowski.

Zobacz też: Historia Polanica-Zdrój. Historia miejscowości od XVI wieku

Zobacz też: Historia Polanica – Zdrój. Początki miejscowości